μιλτόχροος

-οον και μιλτόχρους, -ουν (Μ μιλτόχρους, -ουν και -οος, -οον)

αυτός που έχει το χρώμα τής μίλτου, κόκκινος, ερυθρός («μιλτόχροον ὄρος», Τζέτζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μίλτος + -χροος/ -χρους(< χρώς, χρωτός «χρώμα»), πρβλ. ροδό-χροος].